Telefonia internetowa - Co to jest VoIP?
VoIP (Voice over IP) to technologia, która umożliwia przesłanie głosu przy pomocy łączy
dedykowanych lub internetowych sieci które wykorzystują protokoły IP, równorzędnie nazywana jest
telefonią internetową, telefonem przez internet lub telefonią IP. W trakcie rozmowy przez IP głos
zostaje zamieniony na wersję cyfrową, następnie skompresowany i podzielony na pakiety. Po
tej zamianie komplet pakietów jest przesyłany poprzez sieć internetową wraz z innymi informacjami. U
obiorcy cały proces jest powielany jednak w odwrotnym kierunku. W wyniku tych zabiegów otrzymujemy
zwykły głos. Do zastosowania nadaje się każda sieć IP. Jedyny wymóg to komutacja pakietów. Włączyć można w ten zakres sieci ATM, frame
realy, Internet, sieci oparte na łączach TI(E1). Żeby połączenie VoIP mogło być zrealizowana
potrzebne są odpowiednie urządzenia lub odpowiednie oprogramowanie.
Do budowy telefonii internetowej, wykorzystywane są:
Protokoły w telefonii VoIP
VoIP czyli telefonia internetowa wykorzystuje dwa typy protokołów. Pierwszy protokół jest protokołem sygnalizacyjnym. Jego zadanie to
pośrednictwo w komunikacji urządzeń. Drugi protokół jest protokołem transportującym. Zadaniem tego
protokołu jest odpowienia kontrola nad przesyłanymi pakietami głosowymi.
Protokoły stosowane w VoIP:

Protokół IP - SIP, LTP, H.323, MGCP, SCCP, IAX, Megaco, SIMPLE, RTP, STUN, ENUM, TRIP,
T.37, T.38, COPS, PINT, SCTP

Protokół ITU: SS7, ISUP

Standard związany z ITU: P.1010

OSP, PacketCable

W większości rozwiązań w transporcie pakietów w sytemie VoIP wykorzystywane są protokoły
RTP. Są to protokoły transportowe trybu czasu rzeczywistego. Dominujące protokoły telekomunikacyjne
to H.323 i SIP.
Protokół H.323
Protokół H.323 jest najpopularniejszym standardem komunikacyjnym w telefonii Voice over IP. Standart H.323
rozpoczęto ok. 20 lat temu. Jego pierwszą wersję przyjęto w 1997 roku. H.323
zaliczane jest do szeregu standardów telekomunikacyjnych określanych jako H.32x. Typoszereg ten opisuje
połączenia multimedialne w najróżniejszych sieciach włączając w to PSTN i ISDN. W roku
1998 roku została zatwierdzona wersja tego standardu opisującą sposób tworzenia
połączeń multimedialnych w sieciach WAN.
SIP
Protokół SIP ( Session Initiation Protocol ), jest protokołem sygnałowym, działającym w
aplikacjach. Służy on do ustalania adresów IP i numerów portów wykorzystywanych w
trakcie sesji multimedialnej. SIP to nie jest protokół transportowy (nie służy do transmisji
danych), a same pakiety danych nie są kierowane tą samą trasą, co pakiety SIP. Istnieje jednak
mechanizm umożliwiający przesyłanie zdjęć, danych z wizytówek lub stron internetowych łącznie
z pakietami sygnalizacyjnymi. Na protokół SIP dodatkowo składają się jeszcze dwa inne
protokoły sygnalizacyjne: Session Description Protocol (SDP) oraz Session Announcement
Protocol (SAP). SIP posiada ograniczenia i kończy się jego rola na sygnalizacji bez kontroli przesyłu danych. Zamysłem
koncepcji SIP jest prosta przejrzysta warstwa telekomunikacyjna, umożliwiająca współpracę
jednostek internetowych oraz usług dodatkowych zbudowanych nad tą warstwą.
Kodowanie (kompresja) dźwięku w systemie
W telefonii internetowej VoIP stosuje się kompresję głosu. Do tego zadania wykorzystuje się
odpowiedni zestaw kodeków. Użyty kodek(sposób kompresji) głosu w trakcie rozmowy telefonicznej ma bardzo duże znaczenie dla
pasma które wykorzystyujemy. Im większe pasmo wykorzystuje się tym oczywiście lepsza jakość głosu.
Praktycznie każde urządzenie telefonii, n.p. telefon VoIP posiada wsparcie dla kilku kodeków.
W trakcie ustalania połączenia między nimi, wybierany jest jeden z nich.

W systemie VoIP przetwornik anologowo-cyfrowy A/C ((ang. A/D - analog to digital; ADC - analog to digital converter) zamienia sygnał dzwiękowy
na sygnał cyfrowy (bitowy). Następnie już sygnał cyfrowy zostaje poddany kompresji za pomocą kodeków, które osczędzają przepustowość sieci.
Kodeki do zastosowań VoIP od słowa "Voice" są również nazywane jako "vocodery". Niektóre kodeki obsługują również tłumienie ciszy,
gdzie cisza nie jest kodowana lub przekazywana. Po zakodowaniu sygnał zostaje zapakietowany i przesłany.
Po drugiej stronie połączenia, u odbiorcy sposób obróbki sygnału jest dokładnie odwrotny. Po dobiorze pakietu jest on zdekodowany, a następnie poddany
zamianie przez przetwornik C/A (ang. D/A lub DAC).
Kodeki głosu:
W systemie VoIP stosowane są natępujące kodeki:
 GSM - 13 Kbps, ramka 20ms
 GIPS - 13.3 Kbps and up
 iLBC - 15Kbps, ramka 20ms
 ITU G.711 - 64 Kbps, znany jako alaw/ulaw
 ITU G.722 - 48/56/64 Kbps
 ITU G.723.1 - 5.3/6.3 Kbps, ramka 30ms
 ITU G.726 - 16/24/32/40 Kbps
 ITU G.728 - 16 Kbps
 ITU G.729 - 8 Kbps, ramka10ms
 Speex - 2.15 to 44.2 Kbps
 DoD CELP - 4.8 Kbps
 LPC10 - 2.5 Kbps
|